Poëzie in tijden van corona
Poëzie ontroert, troost, inspireert, geeft energie. In tijden dat het leven ons wat minder toelacht helpt poëzie ons erdoorheen. Aalsmeerse en Kudelstaartse dichters schreven prachtige gedichten voor KCA die we op deze plek graag met iedereen delen.
Wil ook jij een gedicht met ons delen? Klik dan hier. Heel hartelijk dank!
SCHERP - Marcel Harting
Scherp is het glas
Dat ontsmet en wel
Een kozijn vullend
Onze hechte band
Doorsnijdt
Een zwaai ervoor
Beantwoordt eenzelfde
Erachter, net als
Een spiegel waarin
Mijn traan weerkaatst
Onder jouw ooghoek
Met trillende mondhoek
Onzichtbaar bedekt met kap
Fluister ik van afstand
“Dikke knuffel mam”
Straks zonder barrière
Straks
Als je mij nog kent
Straks
Als je er nog bent
Tot straks
Aalsmeer, 6 juni 2020
STEEN - Marijke Haremaker - Bartels
een steen kreeg ik
mooi grijs plat afgesleten
zijn gebaar doet goed
wat heb je nog te geven
wat ben je allemaal verloren
leefden we te roekeloos
te ver van onze basis
bestaan we morgen nog
of is de wereld aan het vergaan
duizenden doden sterven wij
duizenden doden zijn gegaan
hoe moeten we verder
zonder groots te gaan
ik kreeg ook madeliefjes
Aalsmeer, 25 mei 2020
BEVRIJDEND SPEL ……… Bram Landzaat
kent geen overtreding, geen bewuste hands
is nooit uit op revanche
houdt altijd rekening met je medemens
geeft je teamgenoot een kans
is WALKING FOOTBALL met de jeugd van vroeger
kent geen lafheid maar wel ijdelheid
verstopt zich nooit achter andere spelers
wil alleen pure sportiviteit
toont geen getrek en geen gesjor
lijkt nooit stom of oliedom
ziet mooie acties alom
klinkt hartstochtelijk of oorverdovend stil
struikelt met beide voeten op plastic aard’
is die moeilijke regel die zorgen baart
verbiedt keeperswerk, da’s uit den boze
mag maximaal met één voet op de grond
trapt de bal niet hoger dan heup of kont
laat ons met plezier wandelend voetballen
laat elke speler met de bal heerlijk spelen
geen corona, de VAR kan ons ook niets schelen
zuigt schone lucht en ademt rustig uit
zorgt voor een gezonde maalstroom in ’t bloed
is sportief genieten: dat doet je goed
Aalsmeer, 5 mei 2020
STILTE – Pierre Tuning
Een land boordevol stilte
Is stil
Om even te denken aan
Het verre schreeuwen dat
Niet ophoudt
De angst
De marteling
De pijn
De hongerdood
De verstikking
De verlamming
Het neerstorten
Het roerloos liggen
Het eeuwige zwijgen
Blijft schreeuwen
Tranen bevriezen
In een gitzwarte hemel
In stilte zoeken wij
Een weg naar leven
Zonder elkaar
Zonder hoop
Komt de zon nooit meer op
Aalsmeer, 4 mei 2020
1 MINUUTJE VOOR DE VRIJHEID - Dorpsdichter Jan Daalman
Wat is er gebeurd met 75 jaar vrijheid?
Met nooit meer oorlog, nooit meer kampen,
nooit meer angst en altijd zeggen wat je vindt?
Die vrijheid is voorlopig nog maar anderhalve meter groot,
soms niet meer dan een mondkapje en wat gesloten deuren.
Een frommelig A4tje met wat spelregels aan de deur.
Geknot tot een rode stip bij de groentekraam om op te staan.
Onze veteranen wonen inmiddels achter dikke muren,
in de bunkers en loopgraven van de zorg.
Ons nieuwe normaal is oorlogstaal.
Voor de veiligheid, zo heet het.
Het gaat over isoleren en afsluiten,
over risico’s beperken en onderduiken.
Gelatenheid zwaait er de scepter,
oude mensen zijn het moe, het gedoe.
Dat geldt voor allemaal en wij……………….
wij staan in die voetsporen.
Wij zijn de vreemden in vrijheid, de vreemden in vrede.
Bestaat er een recht om een ander te besmetten
als het vanwege de vrijheid is?
Een veelkleurige vrijheid die weerloos is?
Maar wat als vrijheid een gebod of een verbod wordt
of wordt opgeschort?
Zoals nu, met die ongekende stilte in ons luchtruim.
Laten we juist die stilte een minuutje gebruiken om bij de vrijheid stil te staan.
Om te herdenken en ons af te vragen wat die vrijheid ook al weer is.
Hoe breekbaar.
Aalsmeer, 1 mei 2020
ZWAAIEN - Michelle de la Haye
Huid houdt hoop, dat is wat de huid doet.
Geneest over de kapotte plek een roze weg.
Huid herinnert hoelang de weken strekken
zonder aanraking. Onderhuids runt het bloed een
eigen transportbedrijf, zonder interventie van de
bewoner vormt de ribbenkast een beschermende
kooi. Naakt blijft de doorgewinterde laag die alleen
leeft en intussen beseft dat zwaaien aaien heet.
Oosterbeek, 26 april 2020.
JE ZOU .... - Bep Schagen-van den Helder
Je zou de storm terug willen blazen
en je over de alarmcodes kunnen verbazen
Je zou het virus de nek om willen draaien
en de vele levens vliegensvlug willen verfraaien
Je zou je keuken kunnen gaan soppen
of je voor het komende onheil kunnen verstoppen
Je zou je om een geknakt leven kunnen bekommeren
of je mislukte gedicht willen verfrommelen
Je zou een moeilijk lerende kunnen onderwijzen
of je verliezen in avontuurlijke reizen
Je zou de trein door je vers kunnen laten razen
al starend door ontsnappende vensterglazen
Je zou op het ritme van het spoor kunnen fantaseren
hoe de nieuwe regels dichterlijk te boetseren
schommelend weg van het gewende
dwars over staven richting het onbekende
Maar...
Je zou het reizen gewoon kunnen schrappen
om thuis heerlijk op je fiets te stappen
24 april 2020
STOEPKRIJT - Dorpsdichter Jan Daalman
Deze zin is korter dan anderhalve meter,
dus ik ben heel dicht bij je.
Ik wil het even met je hebben over hoe wij er voor staan.
Heb je misschien spijt, ben je ongelukkig of pluk je juist de dag?
En wat als alles nu anders blijft?
Als het virus blijft, maar
wij willen vasthouden aan wat was,
en nooit meer komt?
Die bejubelde stilte, dreigend soms ook, de schone luchten.
En al die lieve kleine initiatieven
voorbodes van eens, maar nooit meer hetzelfde.
Weggeregende krijttekeningen op het plein, voor oma
die er straks niet meer is.
Nooit meer de juf voor de klas,
besloten kringen van anderhalve meter
en ieder een eigen plastic cockpit
onherkenbaar tot aan het anti-serum,
het vaccin.
De luchtkastelen staan al in de steigers,
bouwen aan herstel
met nog steeds dezelfde doelen.
Ja, slachtoffers ingecalculeerd.
Maar ook een aarde die hoopvol de adem inhoudt
nooit meer, nooit meer zoals het was!
En als die kreet straks dan wegspoelt met de stroom,
weet jij dan nog waar je wonen zult?
Wat jij in welke wereld op de stoep zult krijten?
Aalsmeer, 20 april 2020
TWIJFEL - Bep Schagen-van den Helder
Wereldwijd dreigt de twijfel
verschijnt
en verdwijnt naar binnen.
Schimmen in wit verbinden.
Achter een voordeur valt veiligheid weg
het huis is te klein.
Barmhartigheid borrelt op
een hart.
Het einde in zicht
een voorbij.
Zachte ogen twijfelen niet
verspreiden licht.
Aalsmeer, 17 april 2020
Harten - Theresia Stoel
ontelbare eenzame harten
schuilen in de schaduw
van stralende lentezon.
waar vreugde slechts een gedachte is
veel te vele treurende harten
die flink zijn jn het dragen
van ongekend verlies
waar tranen geen kans krijgen om te vloeien
en veel meer harten
die kloppen in onzekerheid.
wachten op verlossend antwoord
waar niets is beloofd
en al de vergeten harten
die momenten durven te delen
in afstand en stilte ..
want alles gaat om liefde
Aalsmeer, 14 april 2020
LUCHTIGHEID GEBODEN - Anna-Marie Blommestein-Koudijs
Waar zwarte gal drukt is
luchtigheid geboden,
Hapje voor hapje ,
Anders stijgen we :
Als een ballon uit de
Zieleknijpersvoerbak,
‘ins Blaue hinein’
de klap tegemoet !
Aalsmeer, 8 april 2020
TROOST - Marjan van Houwelingen
Ik koop een bos seringen
en staar er heel veel naar,
De dagelijkse dingen
zijn anders en zo raar.
Dat wat ik deed, doe ik niet meer
of doe ik heel bewust,
Wat simpel leek, wordt nu speciaal,
al geeft dit ook weer rust.
Teruggeworpen op mezelf,
thuis niemand om mij heen,
Saamhorigheid ervaar ik wel,
ik ben dus niet alleen.
Door radio en telefoon
voel ik mij toch verbonden,
En rommel ik de dagen door,
een kaartje net verzonden.
Wij komen deze tijden door,
vast sterker uit de strijd,
Maar niemand weet met wat en hoe
na zó’n calamiteit.
Tot 12 maart was leven leuk,
een kruitvat zonder lont,
Nu zeg ik: “pas goed op jezelf
en blijf vooral gezond!”
Aalsmeer, 9 april 2020
BUITEN IS HET STIL - Michelle De la Haye
Binnen raast de geest rond en rond
Russisch roulette
Jij wel
Ik niet
Gezond.
Verwijten op hoog niveau
Ping en Pong spelen pingpong
Kweenie wie er winnen zal.
Spaans benauwd
Spaghetti alla famiglia
Amerikaan rijmt op eigenwaan.
Never the Twain shall meet
Sind alle Menschen Brüder
Of zijn we elkaars verstotenen geworden?
Oosterbeek, 21 maart 2020
RUW VAARWATER - Joke van der Zee
Laat me zeilen over rivieren
Die ver dragen
Door alle winden voortgestuwd
Zachte briesjes, harde rukwinde
Je hoort me niet klagen
Laat me lekker zeilen naar meren,
Diep door vervening
Gevaar en wanhoop geluwd
Waar een zeiler solist is
Alleen met zijn mening
Laat me zeilen op naar ruwe zee
Aanvaringen niet geschuwd
Bang van harde golfslag
Ik zit er niet mee
Laat me gewoon zeilen
Bonkend op golven
Donder en bliksem uit de lucht gespuwd
Beland in een ongemeen harde storm
Onder zwarte luchten bedolven
Laat me maar zeilen
In zwaar weer
Geen zin en rede meer
Twijfel en angst
De lijn breekt, armoe komt met oud zeer
Laat me rustig wegzeilen
Ik vaar op vertrouwen
Meedeinend naar iets nieuws
Ander vaarwater rustiger
Weg van storm, op naar vertrouwen
Aalsmeer, 1 april 2020
VRIJHEID IN BEPERKING - Marjan van Houwelingen
Ik heb nog water uit de kraan,
Een dak boven mijn hoofd,
Elektra, gas, het stroomt nog steeds,
Ons wordt steun beloofd.
De lucht, hij wordt steeds schoner,
De volgels fluiten door,
Het groen loopt uit, de stilte klinkt,
De lente gaat ervoor!
Zo wordt ons leven drastisch
En pijlsnel omgegooid,
We zitten thuis en zijn beperkt,
We voelen ons gekooid!
Driekwart eeuw Bevrijding,
Veel feesten in 't verschiet,
De vrijheid willen vieren
Dat mag nou even niet.
Wie kan, mag voedsel kopen,
Alleen niet tegelijk,
Het afstand houden valt ons zwaar,
Toch voel ik mij zo rijk.
Nog steeds mag ik gaan werken,
Ik bel wat mensen op.
Ik fiets nog rond en ben gezond
In een wereld op zijn kop.
Aalsmeer, 26 maart 2020
